Hayat umut dolu kimi zaman,
Kimi zamansa küstah hepimize karşı…
Kırılanlar hep buruk, hep huzursuz.
Sonsuz denenler bile bazen sınırlarda…
Sessizliğe bıraktığında kendini,
Hissedersin zamanın akışını…
Sana aldırmadan yaşanıverir anılar,
Varlığını yokluk sanırsın bazen.
Usulca süzülürsün aşkının kollarına,
Hasretiyle sarıp sarmalar acıyan kalbini.
Büyüdükçe büyür umudun,
Ve bir saniyede yitiverir yeniden…
“Hiç olmadı ki zaten” der,
Avutursun iniş anlarında kendini.
Ve bilsen de,
Bilmiyormuşsun gibi uzanırsın kumsallara.
“Gitti gideli” denen aşklardan benimki,
Sonunu asla var edemediğim…
Her cümlemi keşkeyle başlatan,
“Neredesin?” dedikçe, mucizelerle çıkagelen…
Ruhuna iyi bakıyor musun? 
canımıniçii….:)
her yazında mutlaka kendimden bişiler buluorum onlara senin gözünle bakmaktan ve olduğu gibi kabullenmekten büyük zevk duyuyorum….
iyi ki varsın seni çok seviorum 🙂