İnsan hayatta ne istediğini nasıl bilir? Ve daha da önemlisi, istediğini belirledikten sonra ulaşırken geçmesi gereken yolları nasıl sabırla adımlar?
Evet, istediğini bulmak, belirlemek, anlamak zor… Ama bence istediğine ulaşırken sabretmek daha zor! Çok zor!
Bugün biri bana nereden başlamak istediğime karar vermem gerektiğini söyledi. Ben de, sonunda olmak istediğim yerden başlamak istediğimi söyledim. Mantıklı değil mi? Bir anda istediğim noktada olsam… Güzel olmaz mı?
Evet, zor elde ettiğin, uğraşıp didinerek ulaştığın daha kıymetli olur derler… Varsın az kıymetli olsun… Ama bir an önce olsun!
Nedense bu mümkün olamıyor. Ne istediğimi belirlemiş olmama rağmen bir türlü ulaşamıyorum çünkü sabrım yok! Adım adım yürüyecek, gereken, yapmak istemediğim işleri azimle yapacak, sabredip gerektiğinde hiçbir şey yapmadan bekleyecek enerjim yok!
Aslında, düşünüyorum da… Bu ilk değil hayatımda… Daha öncede geçtiğim olmuştu bu tıkanık dönemlerden. “Kayıp” olduğumu hissettiğim, pusulamın şaştığı, kendimi bulamadığım dönemler… Düşünüyorum, ne oldu da o dönemleri atlattım sonunda? Nasıl oldu da bir şekilde pro-aktif olmayı başardım ve harekete geçebildim?
Galiba bir dibe vurma noktası var insanların hayatında… Yeterince dibe vurabilirsem, aynı hızla yukarı çıkmayı başarabiliyorum… Yani insan dibe çarpınca, bir ivme kazanıyor ve aynen yukarı zıplıyor. İşte o harekette içinde bir yerlerde sıkışmış enerjiyi uyandırıyor. Ve insan başlayabiliyor yeniden çırpınmaya hayatı için…
Ben o anı bekliyorum. Ve o an gelsin diye ne yapmalıyım diye düşünüyorum. Bence böyle bir durumda, insana psikoterapi, yoga, meditasyon gibi insanı kendini sorgulamaya, kendi içine bakmaya, beden-ruh-zihin arasındaki bağı güçlendirecek bir tetikleyici gerekiyor… Öyleyse kendimi dinlemeye daha çok zaman ayırmalıyım ve içimdeki enerjinin kabuğunu kırıp çıkmasını sağlamalıyım. Ne denir? Bana ve enerjisini harekete geçirmeye azmetmiş herkese kolay gelsin…
Ruhuna iyi bakıyor musun? 