Çift Yöndür Ayrılık Yolu

Bir sevginin bittiğini nasıl anlarsın? Hissetmediğin bir duyguyu tarif edemeyeceğin gibi artık yaşayamadığın bir ilişkiyi nasıl fark edersin?

Ellerinle tuttuğun bir kalbi düşün. Sahibi sana teslim etmiş. Sonrada çekip gitmiş. Bu büyük sorumluluğa boyun eğmişsin; onu koruyup kollamak istemişsin. Emek vermiş, beslemiş ve zenginleştirmişsin. Gel zaman git zaman artık eskisi gibi bakamaz olmuşsun onun gözlerine. Ne yaparsın?

Gitmek çok kolay olsa da vicdanın rahat edebilir mi? Bencil insan doğana teslim olup kendi kararını mı duyarsın yalnızca; yoksa karşı tarafın sesini de işitir mi kulakların?

Yıllarca biri beni fark eder mi diye beklerken seni bulmuş o yüreği, şimdi nasıl arkanda bırakırsın? Söyle sevgili, beni nasıl terk edersin?

Kalan olmak beklemediği bir ıssızlığa iter insanı. Yalnızlık ilaç gibi gelir ayrılıklarda. Sanki atıldığın teklikten bir başına çıkmak zorundaymışsın gibi kapatırsın kendini dört duvara. Hayaller vizyon filmlerini aratmayacak senaryoları oynatır beyninde. Bir parçanın daha senden kopuşunu izlersin sessizce. Her giden ardında iz bırakır. Önceleri kanayan yaran, sonraları usulca kapanır.

Aslında yeni başlangıçlara gebedir zaman. Sen bunu bilmezsin o günlerde. Ağlar ve çaresiz hissedersin. Giden gittiği yerden seni anar arada. Belki çınlar kulakların; belki de ruhun bile duymaz. Paylaşılanlar yanına kardır yaşayanların.

İnsan nasıl oluyorsa toparlıyor her acının ardından. Ne kadar zaman aldığı değişse de sonunda bir yerlerinden yetişiyor hayata. Çok şey öğrenmiş ve biraz daha büyümüş olarak dönüyor geri. İnsanı aşk kadar büyüten başka bir duygu tanımıyorum. Belki bundandır insanların yaş ilerleyip de bir yerlere kök saldıklarında özledikleri tek şeyin aşk olması.

Eski defterler kapatılmışsa bir daha açılamaz diye bir kuralım hiç olmadı benim. Aksine eskileri karıştırır, biraz ilham alır, biraz da eskiden o duygu yoğunluğunda gözden kaçırdıklarımı fark ederim. Zaten dönüşmek istediğine doğru giden yolun taşları bu farkındalıklar değil midir?

Korkma ayrılıklardan. Seni sen yapacaklar listesine kat onları. Ve bir gün ayrılırsak korkusuyla hiçbir ilişkiyi yaşamaktan kaçma. Ne yaşıyorsan, yaşadığın an, hepsi gerçek. Bir gün bitecekse bile, o gün gelene dek tüm anlar senin. Sevgili dostum, fırsat varken sev bolca.

Yazar: Şeyma Çavuşoğlu

Şeyma, Notre Dame de Sion Lisesi’ni bitirdikten sonra, Koç Üniversitesi’nde psikoloji okudu. Ardından La Salle Üniversitesi’nde Klinik Psikoloji alanında yüksek lisansını (M.A.) ve Lesley Üniversitesi'nde Yaratıcı Sanat Terapileri alanında doktora derecesini tamamladı. Detaylı bilgi için: www.seymacavusoglu.com Şeyma Çavuşoğlu tarafından yazılan tüm yazılar